Alhamdulillah, syukur...Abdullah ( kanan ) dah kurang lasaknya berbanding masa awal-awal masuk tadika dulu. Kalau dulu hari-hari ada je kawan-kawan nangis mengadu..." Cikgu, Abdullah pukul..." tapi sekarang siap boleh share lagi bekal makanan dia. Haaaa...setengah tahun juga nak kena menahan sabar dengan kerenah dia.
Dulu bila saya cakap Abdullah akan balik Afghanistan bulan 4 ( parent dia janji macam tu ) kawan-kawan bersorak " yey" seronok, sekarang dan boleh main sesama diorang.
Memang jenuh saya nak handle Abdullah ni. Budaya, bahasa terutama dengan Mak dia, mak dia tak faham pun BM dan BI, tapi bila tengok Abdullah dah berubah ni, saya rasa sekurang-kurangnya kesabaran saya berbaloi.
Ini berkat kebolehan dan kesabaran seorg guru yg ada pengalaman sebagai ibu juga